Τελευταία ανανέωση: 9/9/2020
Με αφορμή το άρθρο μας «Οι αερομαχίες προπαγάνδας της Τουρκίας» θεωρήσαμε σωστό να γράψουμε δύο λόγια για τα τουρκικά F-16 τα οποία ως ένα βαθμό πετούν μη εκπαιδευμένοι Πακιστανοί πιλότοι τα τελευταία χρόνια. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για τη μαχητική ετοιμότητα τους, αλλά και τις ικανότητες τους σε μία πιθανή πολεμική συμπλοκή με την Ελλάδα.
Όπως είναι γνωστό στο χώρο των διεθνών σχέσεων, και χωρίς καμία εκ των δύο να προσπάθησε ποτέ να το κρατήσει κρυφό, η Τουρκία και το Πακιστάν είναι στενοί σύμμαχοι. Ίσως το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα είναι οι δηλώσεις από το Υπουργείο Αμύνης του Πακιστάν που είχε δηλώσει «οι εχθροί της Τουρκίας είναι και εχθροί του Πακιστάν». Αλλά γιατί μας ενδιαφέρει αυτό στο παρόν θέμα;
Μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα στη Τουρκία τον Ιούλιο του 2016, το καθεστώς Ερντογάν εξαφάνισε από τις ένοπλες δυνάμεις και κρατικές υπηρεσίες οποιονδήποτε άνθρωπο είχε τη παραμικρή ένδειξη αντίθετης άποψης ή σχέση με άτομα τέτοιων απόψεων. Ανάμεσα σε αυτούς που φυλακίσθηκαν ή εκδιώχθηκαν, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του τουρκικού Υπουργείου Αμύνης, ήτο και 680 πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, εκ των συνολικά 1350 που διέθετε η Τουρκία. Επιπρόσθετα, από τους 670 εναπομείναντες κάποιοι έφυγαν οικειοθελώς, και άλλοι συνταξιοδοτήθηκαν φτάνοντας τον αριθμό τους σε λιγότερους από 400 ενεργούς.
Ως μία λύση, το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας το 2017 έκανε κάποιες πολύ δελεαστικές προτάσεις ώστε πιλότοι από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και συνταξιούχοι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, να εισέλθουν με συνοπτικές διαδικασίες εις τη πολεμική αεροπορία. Λόγω της γενικής δυσαρέσκειας ωστόσο, αυτό είχε ως αποτέλεσμα λιγότεροι από 50 πιλότοι να εισαχθούν μέσω αυτού του προγράμματος. Βλέπετε τη πρώτη σελίδα από την 6-σέλιδη σχετική νομοθεσία που ανακάλυψε το NordicMonitor παρακάτω.
Η Τουρκία έφτασε στο σημείο να δέχεται κυριολεκτικά όποιον θέλει για να γίνει πιλότος, χωρίς όμως επιτυχία. Έτσι, στράφηκε στο σύμμαχο τους, το Πακιστάν που διαθέτει παρόμοια εναέρια μέσα. Το Πακιστάν δέχθηκε να γίνει η ψυχή της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στέλνοντας εκπαιδευτές-πιλότους τους να εκπαιδεύσουν Τούρκους αλλά υπήρχε ένα ζήτημα, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να γίνει αυτή η συμφωνία.
Τελικά, η Τουρκία βρήκε τη λύση σε αυτή τη στενή «συνεργασία» με το Πακιστάν το Δεκέμβριο του 2019. Συγκεκριμένα, με συμφωνία που υπεγράφη η τουρκική εταιρεία «Yontem Teknoloji» θα αναλάβει τη τεχνική εκπαίδευση των Πακιστανών πιλότων για τα μαχητικά αεροσκάφη F-16.
Θεωρητικά αυτό θα ξεκινούσε από τον Ιούνιο του 2020, αλλά ήδη από το 2019 έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου τουρκικά αεροσκάφη πετούν Πακιστανοί πιλότοι. Και ενόσω συμβαίνουν αυτά, οι ελάχιστοι πλέον Τούρκοι πιλότοι συνεχίζουν να μειώνονται κάνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία μία εθνική πολεμική αεροπορία να επανδρώνεται σε μεγάλο βαθμό με χειριστές ενός ξένου έθνους.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα ακούσετε για κάποια αερομαχία ή αναχαίτιση ίσως να ήτο πιο σωστό να λέμε αερομαχία Ελλάδος-Πακιστάν, και όχι Ελλάδος-Τουρκία. Κλείνοντας, σίγουρα τα προηγμένα οπλικά συστήματα και οι εξοπλισμοί είναι σημαντικοί στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά πάνω απ’όλα είναι το προσωπικό-ψυχή τους. Η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τι γίνεται όταν βάζεις τον εξοπλισμό επάνω από το προσωπικό.
- Σχόλιο
- Reblog
-
Εγγραφή
Εγγεγραμένος
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Αμυντικά και Στρατιωτικά Θέματα 
Δεν μου κάνει εντύπωση που έχει πακιστανους πιλότους. Και στην Λιβύη στέλνει μισθοφόρους που είναι Συριοι. Όμως όσοι έχουν διαβάσει λίγη ιστορία και κουλτούρα των λαών αυτών, ξέρουν και πόσο δειλοί είναι…
Όπως και να έχει, δεν φοβόμαστε την Τουρκία και τους πληρωμένους της όχι μόνο επειδή είναι αξιολυπητοι, αλλά επειδή ξέρουμε ότι έχουμε τον πιο άξιο στρατό.
Και αυτά τα γράφω όντας μόνιμη κάτοικος στον Βόρειο Έβρο και γνωρίζοντας πολύ καλά τι σημαίνει αυτό σε περίπτωση σύγκρουσης.
Ξέρετε καν ότι η πολεμική αεροπορία του Πακιστάν είναι η μόνη πολεμική αεροπορία που έχει πολεμήσει με την ινδική πολεμική αεροπορία, την πολεμική αεροπορία του Ισραήλ, τη ρωσική αεροπορία (Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 1980).
Πακιστανοί εθελοντές πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών ήταν οι μόνοι μαχητές που κατάφεραν να καταρρίψουν τα ισραηλινά αεροσκάφη στον αραβικό πόλεμο του Ισραήλ (1967).
Ξέρετε καν ότι η πολεμική αεροπορία του Πακιστάν πυροβόλησε πάνω από 8 ρωσικά αεροσκάφη στον ψυχρό πόλεμο στο Αφγανιστάν!
Και επίσης πυροβόλησε πολλά αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας του Αφγανιστάν.
Ξέρεις ότι το Πακιστάν συνέλαβε έναν Ρώσο αξιωματικό της αεροπορίας όταν μπήκε στην αεροπορία του Πακιστάν! Και τον έστειλαν πίσω μετά τον πόλεμο!
Και αυτός ο αιχμάλωτος πολέμου αργότερα έγινε αντιπρόεδρος της Ρωσίας!
Πακιστάν πολεμική αεροπορία παρά το γεγονός ότι πάνω από 3 φορές μικρότερο από την ινδική πολεμική αεροπορία, αλλά εξακολουθούν να έχουν εντελώς νοκ άουτ την ινδική πολεμική αεροπορία πολλές φορές!
Μόλις το προηγούμενο έτος στις 27 Φεβ 2019.
Πακιστάν καταρρίφθηκε 2 ινδικά τζετ! Και αιχμαλώτισε τον ινδιάνο διοικητή πτέρυγας της πολεμικής αεροπορίας (abhinanan).
Και διασχίστε στον ινδικό εναέριο χώρο.
Και κλειδωμένο σε πολλές ινδικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Συμπεριλαμβανομένης της έδρας της ινδικής ταξιαρχίας στρατού!
Αλλά επέλεξε να ρίξει τις βόμβες κοντά σε αυτό. Απλά για να τους κάνει να γνωρίζουν ότι αυτό που το Πακιστάν πολεμική αεροπορία είναι σε θέση να.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσπαθούσαν πολύ σκληρά να αγοράσουν αεροσκάφη rafale από τη Γαλλία.
Ακόμα κι αν έχουν ήδη su-30mki, mig-27, αντικατοπτρισμοί, βαριά αναβαθμισμένοι βίσονας mig-21. Αλλά και πάλι νικήθηκαν!
Αλλά ακόμα είσαι εδώ για να μιλάς πολύ
Ελπίζω ότι μια μέρα το Πακιστάν πολεμική αεροπορία θα σας αντιμετωπίσει και θα σας δείξει τι μια πραγματική μάχη μοιάζει!
Επειδή αυτό είναι. Άμυνας φόρουμ γι ‘αυτό δεν θα αναφέρω τις ιστορίες του πολέμου εδώ . Όταν ο Αλέξανδρος ήρθε στη σημερινή μάζα γης του Πακιστάν και τι ακολούθησε στη συνέχεια!
Θα πρέπει επίσης να γνωρίζετε ότι το δυτικό τμήμα του Πακιστάν είναι περιοχή των Αφγανών που είναι πολύ πολύ σκληρή μαχητές!
Οι οποίοι έχουν νικήσει πολλές πολλές αυτοκρατορίες πριν από τους Αμερικανούς με 40 χώρες του ΝΑΤΟ μόλις ηττήθηκαν.
Θα ήταν χαζό εκ μέρους σου να μιλάς έτσι
Τα ακόλουθα αποσπάσματα που προέρχονται από διεθνείς πηγές μέσων αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι, όταν πρόκειται για τον άνθρωπο πίσω από το μηχάνημα, οι πιλότοι μαχητών του Πακιστάν είναι απλώς Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ σε ολόκληρο τον κόσμο: «Αυτή η αεροπορική δύναμη (το PAF), δεν υστερεί σε κανέναν» Λίγα σχόλια μπορεί να ακούγονται αρκετά παλιά. Ωστόσο, λίγα είναι τόσο πρόσφατα όσο το 1998. ————————————————– ————————— «Ο αεροπορικός πόλεμος διήρκεσε δύο εβδομάδες και οι Πακιστανοί σημείωσαν αναλογία τριών προς ένα σκοτώνοντας, χτυπώντας 102 ρωσικά ινδικά τζετ και έχασαν τριάντα τέσσερα αεροπλάνα. Είμαι σίγουρος για τα νούμερα γιατί βγήκα αρκετά φορές την ημέρα σε ένα ελικόπτερο και μετρήθηκαν τα συντρίμμια παρακάτω. » «Ήταν πολύ καλοί, επιθετικοί μαχητές σκύλων και γνώστες των πυροβολισμών και του αέρα τακτική μάχης. Εντυπωσιάστηκα. Αυτά τα παιδιά έζησαν και έπνευσαν να πετούν. «(Στρατηγός (Συν.) Chuck Yeager (USAF), Βιβλίο: Yeager, η αυτοβιογραφία). Ο στρατηγός Chuck Yeager, διάσημος πιλότος δοκιμών της USAF, σχετικά με την εκπροσώπηση στο Πακιστάν ως εκπρόσωπος άμυνας των ΗΠΑ. Το PAF παραμένει η μόνη ξένη αεροπορική δύναμη στον κόσμο που έχει λάβει τον θαυμασμό του Chuck Yeager – σύσταση για την οποία είναι υπερήφανη η PAF. ————————————————– —————- «Ήταν ένας φοβερός συνάδελφος και ήμουν χαρούμενος που ήταν Πακιστανός και όχι Αιγύπτιος» (αρχηγός και πρώην Πρόεδρος της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, Ezer Weizmen, που έγραψε για τον αρχηγό του PAF, Nur Khan στην αυτοβιογραφία του, On Eagles ‘Wings). ————————————————– —————————- «Ως αναλυτής αεροπορικής άμυνας, γνωρίζω πλήρως ότι η Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν κατατάσσεται σήμερα ως μία από τις καλύτερες αεροπορικές δυνάμεις στον κόσμο και ότι η Σχολή Διοικητών Μάχης (CCS) του PAF στην Sargodha έχει καταταχθεί ως η καλύτερη GCI / πιλότος και μαχητική τακτική και σχολή όπλων στον κόσμο «. Όπως μου σχολίασε ένας ανώτερος αναλυτής άμυνας των ΗΠΑ το 1991, «αφήνει τον Popgun (τον αμερικανικό ναυτικό αεροπορικό σταθμό στο Miramar της Καλιφόρνια) πολύ πίσω». -Sergey Vekhov Μάιος 1993 έκδοση (σελίδες 46-47) του Airforces Monthly, αξιόπιστο περιοδικό αεροπορικής άμυνας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο. ————————————————– —————————- Το PAF, αν και υπερβαίνει το IAF (Ινδική Πολεμική Αεροπορία), έχει τουλάχιστον ένα ποιοτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου του: Pilot Training. Το διαμέτρημα των Πακιστανών εκπαιδευτών αναγνωρίζεται από πολλές αεροπορικές δυνάμεις και οι πιλότοι του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ το θεωρούσαν εξαιρετικά «επαγγελματικό» κατά τη διάρκεια ασκήσεων που πετούν από τον αστερισμό USS (ως συν-πιλότοι). – Διεθνής Άμυνα της Τζέιν (24 Ιουνίου 1998) ————————————————– —————————– «Από όλους τους λογαριασμούς, το θάρρος που επέδειξαν οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας του Πακιστάν θυμίζει τη γενναιότητα των λίγων νέων και αφοσιωμένων πιλότων που έσωσαν αυτήν τη χώρα από τους ναζιστικούς εισβολείς στην κρίσιμη μάχη της Βρετανίας κατά τον τελευταίο πόλεμο.» Patrick Seale, The Observer, Λονδίνο, 12 Σεπτεμβρίου 1965. .
«Το Πακιστάν ισχυρίζεται ότι έχει καταστρέψει το 1/3 της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας και οι ξένοι παρατηρητές, που είναι σε θέση να γνωρίζουν λένε ότι οι πακιστανικοί πιλότοι έχουν διεκδικήσει ακόμη μεγαλύτερες δολοφονίες από αυτό, αλλά η Πακιστανική Πολεμική Αεροπορία είναι ειλικρινής ειλικρινής στην αξιολόγηση αυτών ισχυρίζονται. Πιστεύουν την Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν μόνο εκείνες τις δολοφονίες που μπορούν να ελεγχθούν από άλλες πηγές. » Roy Meloni, American Broadcasting Corporation στις 15 Σεπτεμβρίου 1965. ————————————————– —————————- Το London Daily Mirror ανέφερε: «Υπάρχει μια μυρωδιά του θανάτου στον καυτό ήλιο του Πακιστάν. Για εκεί ήταν που οι επιθετικές δυνάμεις της Ινδίας έφτασαν σε στάση.» Κατά τη διάρκεια της νύχτας έριξαν κάθε ενίσχυση που μπορούσαν να βρουν. Όμως, κύμα μετά από κύματα επιθέσεων απωθήθηκαν από τους Πακιστανούς «» Ινδία «, είπε ο London Daily Times,» χτυπιέται δυνατά από ένα έθνος που ξεπερνάει τους τεσσεράμισι σε έναν πληθυσμό και τα τρία προς ένα σε μέγεθος οπλισμένων δυνάμεις. «Στην εφημερίδα Times ο Louis Karrar έγραψε:» Ποιος μπορεί να νικήσει ένα έθνος που ξέρει να παίζει κρυφτό με θάνατο «.
Το London Daily Mirror ανέφερε: «Υπάρχει μια μυρωδιά του θανάτου στον καυτό ήλιο του Πακιστάν. Για εκεί ήταν που οι επιθετικές δυνάμεις της Ινδίας έφτασαν σε στάση.» Κατά τη διάρκεια της νύχτας έριξαν κάθε ενίσχυση που μπορούσαν να βρουν. Όμως, κύμα μετά από κύματα επιθέσεων απωθήθηκαν από τους Πακιστανούς «» Ινδία «, είπε ο London Daily Times,» χτυπιέται δυνατά από ένα έθνος που ξεπερνάει τους τεσσεράμισι σε έναν πληθυσμό και τα τρία προς ένα σε μέγεθος οπλισμένων δυνάμεις. «Στην εφημερίδα Times ο Louis Karrar έγραψε:» Ποιος μπορεί να νικήσει ένα έθνος που ξέρει να παίζει κρυφτό με θάνατο «. Ακριβώς στο ullu! Και μερικές ακόμη επαίνους του PAF αναφέρονται παρακάτω: Γνώμη του κόσμου σχετικά με το PAF (Μερικοί μπορεί να έχουν ήδη εμφανιστεί στη θέση του ullu): Κάθε άνθρωπος μια τίγρη: «Η ιρακινή πιλοτική εκπαίδευση προήλθε από τρεις πηγές: τη Γαλλία, το Πακιστάν και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Τυχερός για εμάς, η σοβιετική εκπαίδευση αποδείχθηκε κυρίαρχη, με την έμφαση τους σε άκαμπτους κανόνες, αυστηρές ρυθμίσεις διοίκησης και τυποποιημένες τακτικές. Σε συνδυασμό με αυτό το συγκεντρωτικό προσέγγιση, οι Σοβιετικοί ήταν ύποπτοι για μη Ρώσους και δεν τους άρεσαν οι Άραβες. Οι Ιρακινοί μαθητές διδάσκονταν να απογειώνονται και να προσγειώνονται με ασφάλεια τα αεροσκάφη τους, αλλά διαφορετικά η εκπαίδευσή τους ήταν τόσο βασική, τόσο ελλιπής σε προηγμένες τακτικές, ώστε να είναι άχρηστη. Υπήρχε όμως ένα μπαλαντέρ. Δεν προήλθε όλη η εκπαίδευση του Ιράκ από τους Ρώσους. Οι ιρακινοί πιλότοι, εκπαιδεύτηκαν καλά από τους Γάλλους και τους Πακιστανούς εκπαιδευτές τους. Το Πακιστάν έχει μια από τις καλύτερες, πιο έτοιμες για μάχη αεροπορικές δυνάμεις στον κόσμο. Πρέπει; ο γείτονάς τους στα ανατολικά είναι τεράστιος και τα δύο έθνη έχουν μακρά ιστορία εχθροπραξιών. Για τους Ινδούς σχεδιαστές πολέμου, η Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν είναι ο χειρότερος φόβος τους. Οι πακιστανοί πιλότοι γίνονται σεβαστοί σε όλο τον κόσμο, ειδικά στον ισλαμικό κόσμο, επειδή ξέρουν πώς να πετούν και να πολεμούν Σε μία ή δύο περιπτώσεις, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με πακιστανικούς πιλότους εκπαιδευτών, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει στο Ιράκ. Αυτές οι συζητήσεις δεν μου έδωσαν μεγάλο λόγο ανησυχίας. Η ρωσική κυριαρχία της εκπαίδευσης εμπόδισε τους Πακιστανούς να έχουν πραγματική επιρροή στο πρόγραμμα εκπαίδευσης του ιρακινού αεροσκάφους. Ακόμα, έπρεπε να υπάρχουν μερικοί ιρακινοί πιλότοι, που είχαν παρατηρήσει και ακούσει τους μέντορά τους από τη Γαλλία και το Πακιστάν και την άχρηστη εμπιστοσύνη των ανίκανων ηγετών τους. Ήταν λίγοι που με ανησυχούσαν – αυτοί με μεγάλη επίγνωση της κατάστασης και καλή όραση, που είχαν καταλάβει πώς να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά τα αεροσκάφη και τα όπλα τους για να υπερασπιστούν το έθνος τους. »
(Στρατηγός Chuck Horner (retd) και Tom Clancey. Ο στρατηγός Chuck διοίκησε τις ΗΠΑ και τους συμμαχικούς αεροπορικούς πόρους κατά τη διάρκεια της ασπίδας της ερήμου και της καταιγίδας της ερήμου και ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό και την εκτέλεση μιας από τις πιο καταστροφικές αεροπορικές εκστρατείες στην ιστορία. ως Διοικητής 9ης Πολεμικής Αεροπορίας, Διοικητής Πολεμικών Αερομεταφορών Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ και αρχηγός, SpaceCom. Βιβλίο: Every Man A Tiger). PAF – Ποιότητα εάν όχι Ποσότητα: «Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο το PAF ικανοποιεί αυτή την απαίτηση είναι η επιδίωξη της αριστείας σε σχέση με τα μαχητικά του κλιμάκια. Ωστόσο, παράδοξα, αυτή η επιδίωξη είναι από τη φύση της μια δαπανηρή διαδικασία και υπάρχει υψηλό ποσοστό σπατάλης καθώς οι πιλότοι προχωρούν μέσω της εκπαίδευσης σύστημα, με τα άτομα να εξαλείφονται σε όλη τη γραμμή. Το τελικό αποτέλεσμα θεωρείται ότι αξίζει τον κόπο, ωστόσο, και οι προσωπικές παρατηρήσεις έχουν σίγουρα πείσει τον συγγραφέα ότι ο μέσος πιλότος PAF διαθέτει σχεδόν σίγουρα ανώτερες δεξιότητες όταν σε σύγκριση με, ας πούμε, έναν μέσο Αμερικανό πιλότο. Όσο για αυτούς, οι οποίοι έχουν βαθμολογία πάνω από τον μέσο όρο, συγκρίνονται ευνοϊκά με τους καλύτερους σε μια σειρά δυτικών αεροπορικών όπλων. …… Το επίπεδο ακρίβειας φαίνεται συγκρίσιμο με εκείνο της Δύσης και μπορεί να ξεπεράσει αυτοί, ένας πιλότος F-6 της Νο. 15 μοίρας που έβαλε πρόσφατα 20 από τα 25 κελύφη μέσα από ένα πανό σε τέσσερα διαδοχικά περάσματα. Ο συγγραφέας μπορεί να εγγυηθεί αυτό αφού έχει επιθεωρήσει το πανό στην Κάμα και την παραμονή n πιο αξιοσημείωτα, ο πιλότος που ήταν υπεύθυνος για αυτό το εντυπωσιακό πυροβολισμό ήταν «πρώτος τουρίστας». » (Lindsay Peacock. Εφημερίδα: Air International, τόμος 41. Νο. 5)
Yeager: «Όταν φτάσαμε στο Πακιστάν το 1971, η πολιτική κατάσταση μεταξύ Πακιστανών και Ινδών ήταν πραγματικά τεταμένη έναντι του Μπαγκλαντές ή του Ανατολικού Πακιστάν, όπως ήταν γνωστό εκείνες τις μέρες, και η Ρωσία υποστήριζε την Ινδία με τεράστιες ποσότητες νέων αεροπλάνων και δεξαμενών. Οι ΗΠΑ και η Κίνα υποστήριζαν τους Πακιστανούς. Η δουλειά μου ήταν στρατιωτικός σύμβουλος της πακιστανικής αεροπορικής δύναμης, με επικεφαλής τον Air Marshal Rahim Khan, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί στη Βρετανία από τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία, και ήταν ο πρώτος Πακιστανός πιλότος που ξεπέρασε την ταχύτητα του ήχου Με πήρε στις διάφορες μαχητικές ομάδες τους και συνάντησα τους πιλότους τους, που με γνώριζαν και ήταν πραγματικά ικανοποιημένοι που ήμουν εκεί. Είχαν περίπου πεντακόσια αεροπλάνα, περισσότερα από τα μισά από αυτά Sabre και 104 Starfighters, μερικά B-57 βομβαρδιστικά, και περίπου εκατό Κινέζικα MiG-19. Ήταν πραγματικά καλοί, επιθετικοί μαχητές σκύλων και γνώστες των τακτικών και των τακτικών αεροπορικής μάχης. Ήμουν εντυπωσιασμένος. Αυτοί οι τύποι ζούσαν και έπνευσαν να πετούν. Οι Πακιστανοί κτύπησαν τους [Ινδούς] γαϊδούριους στον ουρανό, αλλά ήταν το αντίστροφο στον επίγειο πόλεμο. Ο αεροπορικός πόλεμος διήρκεσε δύο εβδομάδες και οι Πακιστανοί σημείωσαν αναλογία τριών προς ένα σκοτώνοντας, χτυπώντας 102 ρωσικά Ινδικά αεροσκάφη και χάνοντας τριάντα τέσσερα αεροπλάνα. Είμαι βέβαιος για τις φιγούρες γιατί βγήκα πολλές φορές την ημέρα σε ένα ελικόπτερο και μέτρησα τα συντρίμμια παρακάτω. Μέτρησα συντρίμμια στο έδαφος του Πακιστάν, τα τεκμηρίωσα με σειριακό αριθμό, αναγνώρισα τα εξαρτήματα όπως κινητήρες, ρουκέτες πυραύλων και νέο εξοπλισμό σε νεότερα αεροπλάνα όπως το σοβιετικό βομβαρδιστικό μαχητικό SU-7 και το MiG-21 J, ο τελευταίος υπερηχητικός μαχητής τους. Ο πακιστανικός στρατός θα μετέφερε αυτά τα αντικείμενα για μένα και όταν τελείωσε ο πόλεμος, χρειάστηκαν δύο μεγάλοι ανυψωτές φορτίου της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας για να μεταφέρουν όλα αυτά τα μέρη πίσω στα κράτη για ανάλυση από το τμήμα πληροφοριών μας. Δεν ασχολήθηκα με την πραγματική μάχη, γιατί θα ήταν πολύ συγκινητικό, αλλά πέταξα και πήρα πιλότους Ινδιάνους πιλότους και τους πήρα πίσω σε στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου για ανάκριση. Τους συνέντευξη για τον εξοπλισμό που είχαν πετάξει και τις τακτικές που τους δίδαξαν οι Σοβιετικοί σύμβουλοι τους. Φορούσα μια στολή ή ιπτάμενο κοστούμι όλη την ώρα, και ήταν διασκεδαστικό όταν αυτοί οι Ινδοί είδαν την ετικέτα του ονόματός μου και ρώτησα, «Είσαι ο Yeager που έσπασε το φράγμα του ήχου;» Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήμουν στο Πακιστάν ή καταλάβω τι έκανα εκεί. Τους είπα, «Είμαι ο Αμερικανός Εκπρόσωπος Άμυνας εδώ. Αυτό κάνω.» Το PAF παραμένει η μόνη ξένη αεροπορία στον κόσμο που έχει λάβει τον θαυμασμό του Chuck Yeager – μια σύσταση για την οποία το PAF είναι περήφανο. (Πηγή: PIADS)
(General (Retd.) Chuck Yeager (USAF), Βιβλίο: Yeager, η αυτοβιογραφία). Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΙΝΔΟΥ – ΠΑΚΙΣΤΑΝ: «Η κατάτμηση του 1947 σηματοδότησε το τέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Ινδία και την ίδρυση δύο ανεξάρτητων κρατών, της Ινδίας και του Πακιστάν. Πήραν αντίθετες πλευρές για τον αγώνα του Κασμίρ για ανεξαρτησία το 1947-49, και παρόλο που ο ανοιχτός πόλεμος αποτράπηκε, η Ινδία έχασε 6000 άντρες στη σύγκρουση. Η Ινδία προσάρτησε το Κασμίρ τον Ιανουάριο του 1957 και ακολούθησε μια μακρά περίοδο έντασης με το Πακιστάν. Ένοπλες συγκρούσεις στο Rann του Kutch στη δυτική Ινδία τον Ιανουάριο του 1965 και η στρατολόγηση ενός αντάρτικου «Ελεύθερου Κασμίρ» στο Πακιστάν τελικά ξέσπασε ανοιχτό πόλεμο τον Αύγουστο του 1965. Οι δυνάμεις εδάφους των δύο χωρών φαινόταν να είναι ομοιόμορφες και οι αντίστοιχες επιθέσεις τους (αν και αφορούσαν περίπου 6.000 θύματα σε κάθε πλευρά) ήταν αναποφάσιστες. Η Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν, ωστόσο, εμφανίστηκε με μεγάλη πίστη από τη σύγκρουσή της με την Ινδική Πολεμική Αεροπορία, καταστρέφοντας 22 αεροσκάφη IAF σε αεροπορική μάχη για την απώλεια μόνο οκτώ από τα δικά της – ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα, δεδομένου ότι το PAF αντιμετώπισε πιθανότητες από σχεδόν τέσσερα έως ένα. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, η Ινδία και το Πακιστάν δέχτηκαν ισχυρή διεθνή πίεση για να τερματίσουν τον πόλεμο και η προμήθεια όπλων και στις δύο πλευρές σταμάτησε από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Η κατάπαυση του πυρός που επιβλήθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στη συνέχεια μείωσε τη σύγκρουση σε μια σειρά από σποραδικές μικρές συγκρούσεις και οι εθνικοί ηγέτες πείστηκαν να παρευρεθούν σε μια ειρηνευτική διάσκεψη στην Τασκένδη τον Ιανουάριο του 1966. Η απόφασή τους να εγκαταλείψουν τη χρήση βίας τελικά έληξε τον πόλεμο. » (Anthoney Robinson, πρώην προσωπικό του Μουσείου RAF, Hendon και τώρα ένας ελεύθερος λόγος Στρατιωτικός συγγραφέας αεροπορίας. Βιβλίο: Elite Forces Of The World)
Καταπολέμηση της ινδικής ηπείρου: «Τον Σεπτέμβριο του 1965, μια έντονη διασυνοριακή διαμάχη μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν ξέσπασε σε πόλεμο πλήρους κλίμακας. Οι Ινδοί κατείχαν τη μεγαλύτερη αεροπορική δύναμη αριθμητικά, αποτελούμενοι από βρετανικά και γαλλικά είδη – μαχητές Hawker Hunter, Folland Gnat και Dassault Mystere, μαχητές Dassault Ouragon. και Αγγλικά ηλεκτρικά βομβαρδιστικά Camnberra. Η μικρότερη αλλά πολύ εκπαιδευμένη Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν ήταν εξοπλισμένη σε μεγάλο βαθμό με F-86F Sabers, καθώς και μερικούς F-104 Starfighters. Οι μάχες διήρκεσαν λίγο περισσότερο από δύο εβδομάδες, αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Πακιστάν κέρδισε ένα συγκεκριμένο Αύξηση στον αέρα ……… .. Ήταν οι καλά αποδεδειγμένοι Sabre που εμφανίστηκαν με διακρίσεις, που πιστώθηκαν με όλες τις εκτός από πέντε από τις 36 νίκες που αξιώθηκαν. Οι Ινδοί διεκδίκησαν 73 νίκες – αναμφίβολα μια σημαντική υπερεκτίμηση – για μια αποδεκτή απώλεια 35. » (Christopher Sivores, Βιβλίο: Air Aces) Fiza’ya: Ψυχή της Πολεμικής Αεροπορίας του Πακιστάν: «Αυτός είναι ο πρώτος οριστικός απολογισμός ενός σχετικά μικρού αλλά συναρπαστικού αεροπορικού βραχίονα, της Πολεμικής Αεροπορίας του Πακιστάν. Μέχρι στιγμής είτε με επιμέλεια είτε μελετημένο με τρόπο προπαγάνδας, το PAF χρειάστηκε μια λεπτομερή ανάλυση του τρόπου με τον οποίο μια αναπτυσσόμενη χώρα με περιορισμένους πόρους μπορεί ωστόσο να παράγει μια αεροπορική δύναμη πρώτης κατηγορίας Το Πακιστάν Fiza’ya (Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν) παίζει ρόλο στην ψυχή του έθνους του, απαράμιλλη από οποιαδήποτε αεροπορική δύναμη στον κόσμο, εκτός από αυτήν της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας. Το σύνθημα του PAF, που μεταφράζεται χαλαρά από τα περσικά, είναι το «Lord of All I Survey». Ονομάζεται «Η υπερηφάνεια του έθνους», και είναι ακριβώς αυτό. Πολύ μικρότερο από την Ινδία σε γεωγραφικό μέγεθος και πληθυσμό, το Πακιστάν βλέπει τον εαυτό του ως πολιορκούμενο κράτος μεταξύ της Ινδίας προς την Ανατολή και της Σοβιετικής Ένωσης / Αφγανιστάν προς τη Δύση. δεν μπορεί ποτέ να ταιριάξει τους αριθμούς με την Ινδία, όπως και το Ισραήλ δεν μπορεί να ταιριάξει τους αριθμούς με τους Άραβες, πάντα έδινε έμφαση στην ποιότητα και προβάλλει τον εαυτό του ως το Γάλλο Λίγοι ενάντια στις ανατολικές ορδές πολλών. Ο τελευταίος ιππότης, ο μόνος επιζών μονομάχος στον τομέα του πολέμου του μόντεμ, χρησιμοποιήθηκε αποτελεσματικά από το Πακιστάν ως σύμβολο της περιφρόνησής του ενάντια σε πολύ μεγαλύτερους εχθρούς. Το PAF αποκτά τους καλύτερους και τους πιο λαμπρούς νεαρούς άνδρες της χώρας, και δίνεται σαφής προτίμηση στον τομέα του εξοπλισμού. Το 1981, για παράδειγμα, το Πακιστάν πλήρωσε 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια για 40 F-16. Συγκριτικά, το σύνολο των πέντε πρώτων ετών (1982-87) πακέτο FMS από τις Ηνωμένες Πολιτείες ανήλθε σε 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια, εκ των οποίων 0,5 δισεκατομμύρια δολάρια Το Lion χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη των ελλείψεων στη χρηματοδότηση του F-16. Με άλλα λόγια, σχεδόν το ήμισυ του στρατιωτικού εξοπλισμού που αγοράστηκε από τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πραγματοποιήθηκε με μία μόνο αγορά μαχητικών αεροσκαφών για το PAF.
Αν οι ΗΠΑ ήταν διατεθειμένες να προμηθεύσουν ένα αεροπορικό σύστημα προειδοποίησης και ελέγχου στο Πακιστάν στο δεύτερο πακέτο (1987-92), μαζί με επιπλέον F-16, το PAF θα είχε πάρει το ήμισυ ή περισσότερο του συνολικού ποσού. Επειδή το έθνος ξοδεύει τόσο πολύ τους πολύτιμους πόρους του στο PAF, αναμένει μεγάλη επιστροφή. Το 1965 το PAF παρέδωσε. το 1971, ξεπεραστεί από περιστάσεις εκτός του ελέγχου του, δεν το έκανε. Αυτό πήρε μεγάλο μέρος της λάμψης, της λάμψης και της λάμψης του PAF. Αλλά τα επόμενα δεκαοκτώ χρόνια, 1972-90, με σκληρή σκληρή δουλειά, το PAF έκανε πολλά για να αποκαταστήσει το κύρος του. » (Pushpinder Singh, Ravi Rikhye, Peter Steinemann. Βιβλίο: Fiza’ya: Ψυχή της Πολεμικής Αεροπορίας του Πακιστάν.) Στα φτερά του Eagles: «Ήταν ένας φοβερός συνάδελφος και χαίρομαι που ήταν Πακιστανός και όχι Αιγύπτιος» (Ο επικεφαλής της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, Ezer Weizmen, γράφοντας για τον αρχηγό του PAF, Nur Khan στην αυτοβιογραφία του, On Eagles ‘Wings). Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν: «Ένα από τα πιο ικανά αεροπορικά όπλα της Ασίας …» (World Air Power Journal, Τόμος 6 Καλοκαίρι 1991) Επαγγελματίες του Πακιστάν: «Συνολικά, το PAF είναι μια πολύ επαγγελματική πολεμική αεροπορία και αυτό αντικατοπτρίζεται στα υψηλά πρότυπα οδηγιών και στην εκπαίδευση πτήσης.» (Ο Steve Bond σχολιάζει το πρόγραμμα εκπαίδευσης πτήσης της PAF. Εφημερίδα: Air Forces Monthly, Μάιος 1990.)
Μηνιαία Πολεμική Αεροπορία: Άρθρο στο τεύχος Μαΐου 1993 (σελίδες 46-47 του Sergey Vekhov) Ένα άρθρο στο τεύχος Μαΐου 1993 (σελίδες 46-47) του Airforces Monthly, ένα αξιόπιστο περιοδικό αεροπορικής άμυνας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, γραμμένο από Ρώσο συγγραφέα αεροπορίας, Σεργκέι Βέκοφ, για πρώτη φορά στο κοινό, παρείχε έναν πρώτο λογαριασμό σχετικά με οι πιλότοι του PAF: «Ως αναλυτής αεροπορικής άμυνας, γνωρίζω πλήρως ότι η Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν κατατάσσεται σήμερα ως μία από τις καλύτερες αεροπορικές δυνάμεις στον κόσμο και ότι η Σχολή Διοικητών Μάχης (CCS) του PAF στην Sargodha έχει καταταχθεί ως η καλύτερη GCI / πιλότος και μαχητική τακτική και σχολή όπλων στον κόσμο «. Όπως μου σχολίασε ένας ανώτερος αναλυτής άμυνας των ΗΠΑ το 1997, «αφήνει τον Topgun (τον αμερικανικό ναυτικό αεροπορικό σταθμό στο Miramar της Καλιφόρνια) πολύ πίσω». Διεθνής άμυνα της Τζέιν (24 Ιουνίου 1998) Το PAF, αν και υπερβαίνει το IAF, έχει τουλάχιστον ένα ποιοτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου του: Pilot Training. Το διαμέτρημα των Πακιστανών εκπαιδευτών αναγνωρίζεται από πολλές αεροπορικές δυνάμεις, και οι πιλότοι του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ το θεωρούσαν εξαιρετικά επαγγελματίες κατά τη διάρκεια ασκήσεων που πετούν από τον αστερισμό USS (ως συν-πιλότοι). Το IAF βρίσκεται σε ατυχή θέση: δεν διαθέτει προηγμένη εκπαίδευση (και αεροσκάφη πολλών ρόλων Βάση «Top Gun» του Πακιστάν: Η SARGHODA, που βρίσκεται 50 μίλια βόρεια της διάσημης κλωστοϋφαντουργικής πόλης Faisal στο βόρειο κεντρικό Πακιστάν, και σε απόσταση 150 μιλίων από τα ινδικά σύνορα, είναι το σπίτι της Combat Commanders School που το έχει κερδίσει τη φήμη της βάσης «Top Gun» της Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν. Πρώτα ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των πολέμων Ινδο-Πακιστάν του 1965 και του 1971, κατά τη διάρκεια των οποίων παρείχε καθοριστικό ρόλο στον αεροπορικό πόλεμο με την Ινδία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1965, ο MM Alam έγινε ο αέρας του Πακιστάν. Πετώντας το F-86, πέταξε πέντε ινδικά αεροσκάφη σε μία αποστολή. Η Sarghoda ήταν επίσης βασικός στόχος για την Ινδική Πολεμική Αεροπορία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αναγνωρίζοντας τις προσπάθειές της κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, η Sarghoda είχε το προνόμιο να φιλοξενεί αρχικά όλους τους νέους τύπους αεροσκαφών που αγόρασε η αεροπορία, συμπεριλαμβανομένων των F-86, F-104, F-6, Mirage και F-16. Η μόνη εξαίρεση είναι το F-7P. Η βάση, υπό τη διοίκηση του δημοφιλούς διοικητή της, Air Commodore Majeeb, είναι τώρα το σπίτι του Νο 38 Tactical Fighter Wing που αποτελείται από δύο μοίρες 9 μοίρες Griffins και 11 μοίρα βελών που φέρουν τα F-16A και B, και το Combat Commanders School με δύο μοίρες, τα Skybolts με το Mirage 5PA και τα Dashings με F-6s.
Το σχολείο είναι υπό τη διοίκηση του G / C Riat, βετεράνου της ινδικής σύγκρουσης ’71 κατά την οποία πέταξε το F-86. Το σχολείο και οι εκπαιδευτές του (που θα μπορούσαν επίσης να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο σε περίπτωση πολέμου) λειτουργούν σε μια πολύ παρόμοια υποδομή με τις βάσεις εκπαίδευσης USAF DACT, ακόμη και συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των σχολικών κτιρίων. Οι στόχοι του σχολείου είναι οι εξής: 1. Εφαρμογή τακτικές πτήσης. 2. Χρήση οπλικών συστημάτων. 3. Τυποποίηση και αξιολόγηση διαφόρων μονάδων. 4. Έρευνα και ανάπτυξη στον τομέα της τακτικής. Οι πιλότοι επιλέγονται από την Air HQ στο Ραβαλμπίντ συνήθως μετά από εννέα έως δώδεκα χρόνια υπηρεσίας. Οι επιτυχημένοι πτυχιούχοι θα ελπίζονταν να διοικούσουν μια μοίρα στην τάξη του πτέρυγα διοικητή. Τα μαθήματα είναι δύσκολα και ορισμένοι επιλεγέντες αποτυγχάνουν αναπόφευκτα στην κατάταξη. Υπάρχουν τρία μαθήματα, το μάθημα των διοικητών μάχης που διαρκεί για 4/5 μήνες, ένα μάθημα 3 μηνών όπλων και ένα μάθημα ένταξης 4/5 εβδομάδων. Το μάθημα CCS DACT είναι μοναδικό σε όλο τον κόσμο στην ελευθερία του, καθώς όλες οι αποστολές μάχης μεταφέρονται σε κορυφαία επίπεδα. Όλοι οι πιλότοι των μαθημάτων είναι πλήρως υπεύθυνοι για την απόλυτα ανεξάρτητη διαμόρφωση και εκτέλεση των σχεδίων αποστολής τους και στη συνέχεια συνάγουν τα δικά τους συμπεράσματα μετά την πτήση. Η σημασία του CCS στο Sarghoda τονίζεται από το γεγονός ότι όλοι οι ξένοι αρχηγοί αεροπορικών υπαλλήλων που επισκέπτονται το Πακιστάν σε επισκέψεις ανταλλαγής περιλαμβάνουν πάντα τη Sarghoda στο δρομολόγιό τους. Αυτό συνέβη πρόσφατα όταν ο αρχηγός αεροπορικού προσωπικού της RAF Sir Peter Harding επισκέφθηκε το σχολείο με τη σύζυγό του κατά τη διάρκεια επτά ημερών επίσκεψης ανταλλαγής στο Πακιστάν από τις 11-18 Οκτωβρίου 1991 {βλ. AFM March News). Εντυπωσιάστηκε περισσότερο από αυτό που είδε και έδειξε έκπληξη για την ελευθερία που δόθηκε στους μαθητές DACT πιλότους. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ένα F-7P μεταφέρθηκε στην Sarghoda από την Air Base της Ραφήκι, στην οποία του δόθηκε 30 λεπτά. (Mike Downing, Air Force μηνιαία, Απρίλιος 1992)
Οταν ο αλεξανδρος πατησε την σημερινη μαζα γης του πακισταν τι;;
Πες μας την ιστορια σου.
Νομίζω ότι το άρθρο του stockholmcf. org αναφέρεται στην άρνηση των ΗΠΑ να επιτρέψουν στους Πακιστανους να εκπαιδευσουν Τούρκους
Πράγματι και σας ευχαριστούμε πολύ για τη διόρθωση. Ανανεώσαμε το άρθρο ανάλογα.
Ένας λερωμένος πρόεδρος χρεισιμοποιεί ένα άλλο αμπάλατο πρόεδρο μιας όχι και τόσο καθαρής χώρας, για προσωπικούς λόγους!