Σκοποβολή με Πιστόλι: Μέρος 1

Η σκοποβολή ακριβείας με πιστόλι είναι μία ικανότητα που απαιτεί χρόνο και αφοσίωση. Με αυτή τη σειρά θα αναλύσουμε το θεωρητικό υπόβαθρο της σκοποβολής αρχικά με κανονικού μεγέθους ημιαυτόματα πιστόλια και στη συνέχεια με ειδικά πιστόλια, περίστροφα και τυφέκια μάχης. Μέρος του περιεχομένου προέρχεται από στρατιωτικές εκπαιδεύσεις αλλά και από ειδικές ιδιωτικές εκπαιδεύσεις, προσωπικές εμπειρίες και δεδομένα από έμπειρους σκοπευτές σε παγκόσμιο επίπεδο.



Στη παραπάνω φωτογραφία βλέπετε ένα ημιαυτόματο πιστόλι Colt 1911, για περισσότερες πληροφορίες για αυτό το όπλο μπορείτε να μεταβείτε στο άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει στο παρελθόν: «Πιστόλι Αμερικής Μ1911 των 0.45».

Τα περιεχόμενα σε αυτό το πρώτο μέρος της σειράς θα είναι τα ακόλουθα:

– Οι τέσσερις κανόνες
– Λαβή
– Σκόπευση
– Έλεγχος Σκανδάλης
– Αναπνοή



Οι τέσσερις κανόνες
Αν έχετε στόχο να ασχοληθείτε σοβαρά με τη σκοποβολή πρέπει όχι απλώς να χρησιμοποιείτε το δικό σας όπλο αλλά πρέπει να γνωρίζετε την κάθε ιδιαιτερότητα του. Παρ’όλα αυτά όμως, υπάρχουν τέσσερις κανόνες που πρώτη φορά προσωπικά διδαχθήκαμε από έναν Αμερικανό εκπαιδευτή σε μία εκπαίδευση σκόπευσης ακριβείας με πιστόλι. Τους κανόνες αυτούς τους συναντάμε σε κάθε σοβαρό σκοπευτήριο αλλά και σε κάθε σκοπευτή που σέβεται τον εαυτό του.

1. Ποτέ δε σημαδεύουμε κάτι που δε θέλουμε να πυροβολήσουμε
   Ακούγεται απλό αλλά αν δείτε πόσα ατυχήματα έχουν γίνει (και στην Ελλάδα) από τέτοια λάθη είναι πολύ σοβαρό. Αν αναλύσουμε λίγο τον κανόνα αυτό τότε θα δούμε ότι μας λέει πως η κάννη του όπλου, άσχετα με του αν είναι γεμάτο ή άδειο, δε θα πρέπει ΠΟΤΕ να είναι στραμμένη προς κάτι που δε θα πυροβολούσαμε. Αυτό δεν αφορά μόνο όταν έχουμε το πιστόλι στο χέρι μας αλλά και όταν το έχουμε στη θήκη του, όταν είμαστε σε ένα όχημα, κτλ. Για παράδειγμα, η χρήση μιας θήκης όπως η παρακάτω αν και προσφέρει μεγάλη άνεση για χρήση του όπλου στο αυτοκίνητο ή σε άλλους περιορισμένους χώρους είναι κάκιστο παράδειγμα εκτός και αν ο χειριστής ζει σε κάπου όπου δεν υπάρχει ποτέ κανένας πίσω του.
   
   Αν, για κάποιο λόγο, απαιτείται η χρήση τέτοιας θήκης τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία που να έχει το όπλο στραμμένο προς τα κάτω όπως αυτή που βλέπετε έδω.
   
   Ωστόσο, ο σκοπός μας εδώ δεν είναι να προτείνουμε τη καταλληλότερη θήκη, είναι να δώσουμε ένα πρακτικό παράδειγμα για αυτόν, τον πρώτο κανόνα που πρέπει να εφαρμόζεται στο κάθε δευτερόλεπτο που κινούμαστε με ένα όπλο στη κατοχή μας.
2. Το όπλο είναι πάντα γεμάτο
   Κάθε φορά που πιάνετε το όπλο σας θα πρέπει να θεωρείτε ότι είναι γεμάτο, οπλισμένο και έτοιμο προς χρήση. Αν το πιάνετε για κάτι άλλο, πέρα από βολή σημαίνει ότι πρώτα θα πρέπει να ελέγξετε αν είναι γεμάτο και οπλισμένο. Αν το πιάνετε για να πυροβολήσετε τότε αντίστοιχα θα πρέπει να θεωρείτε ότι είναι πάντα έτοιμο για χρήση. Όπως και με τον πρώτο κανόνα, αυτό ισχύει για κάθε φορά που αγγίζετε ένα οπλό. Το πρώι που παίρνετε το όπλο σας θα πρέπει να κάνετε αυτό τον έλεγχο, όταν το βάζετε στο στην ειδική βαλίτσα-ντουλάπα όπλων, όταν το βγάζετε από εκεί, κτλ. Ακόμα μία φορά αυτός ο κανόνας φαντάζει απλός αλλά κάθε φορά που σκέφτεστε αυτό να θυμάστε επίσης πόσοι τραυματισμοί και θανάτοι από ατυχήματα με «άδεια» ή «ξεχασμένα» όπλα θα είχαν αποφευχθεί αν ο κάθε κάτοχος ακολουθούσε αυτούς τους πολύ απλούς κανόνες σε επίπεδο ρουτίνας.
3. Ποτέ το δάχτυλο στη σκανδάλη
   Ακόμα μία φορά, αυτός ο κανόνας πρέπει να εφαρμόζεται κάθε φορά που κρατάμε το όπλο είτε αυτό είναι για τον έλεγχο του, καθαρισμό, βολή στο σκοπευτήριο, βολή αυτοάμυνας, κτλ. Το δάχτυλο μας πρέπει να βρίσκεται όσο πιο μακριά γίνεται από τη σκανδάλη και πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας ως πως όταν ακουμπήσουμε τη σκανδάλη θα είναι για να πυροβολήσουμε, για κανέναν άλλο λόγο.
   
4. Αναγνώριση του στόχου και τι υπάρχει πίσω του
   Σε καμία απολύτως περίπτωση δε ρίχνουμε προς ένα στόχο αν πρώτον δεν τον έχουμε αναγνωρίσει και δεύτερον δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για το τι υπάρχει πίσω του. Δυστυχώς, τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν από παράβλεψη αυτού του κανόνα, ειδικά στις μάχες σε κλειστούς χώρους αλλά και στους κυνηγούς. Με απλά λόγια, μετά την αναγνώριση του στόχου μας πρέπει πάντοτε να σκεφτόμαστε τι μπορεί να χτυπήσει η σφαίρα μας αν δεν πετύχει το στόχο της ή αν τον πετύχει και τον διαπεράσει συνεχίζοντας τη πορεία της;

Οποιοδήποτε όπλο και αν χρησιμοποιείτε αυτοί οι τέσσερις κανόνες πρέπει να εφαρμόζονται και σίγουρα, δε πρόκειται να εξαφανιστούν τα ατυχήματα, όμως, ακολουθώντας τους πιστά, κάνοντας τους κυριολεκτικά καθημερινή ρουτινά κάθε φορά που αγγίζετε το όπλο σας θα βοηθήσουν στην μείωση της πιθανότητας ατυχήματος. Το μυστικό σε αυτούς τους κανόνες είναι η συνήθεια, αν κάποιος τους εκτελεί πολλές φορές κάθε ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο θα είναι δύσκολο να τους ξεχάσει ακόμα και χωρίς καν να το σκεφτεί κάθε φορά που πιάνει το όπλο του.
 
Λαβή
Σαφώς, ανάλογα το όπλο η λαβή που θα έχουμε θα διαφέρει. Σε αυτό το μέρος θα δούμε τη λαβή για κανονικού μεγέθους ημιαυτόματα πιστόλια. Αρχικά, η μόνη έντονη μετακίνηση του όπλου προέρχεται από τον ολισθήρα όπου με τη πίεση των αερίων πιέζεται προς τα πίσω για να αφαιρέσει τον άδειο κάλυκα και να τροφοδοτήσει το όπλο κατά την επιστροφή του με μία νέα σφαίρα από το γεμιστήρα. Αυτό για εμάς σημαίνει ότι το κύριο κινητό μέρος του όπλου είναι το παρακάτω και ασκεί δυνάμεις προς τα πίσω και εμπρός.



Για τη λαβή μας αυτό σημαίνει ότι όσο πιο ψηλά κρατάμε το όπλο τόσο πιο πολύ θα ελέγχουμε αυτή την ανάκρουση αναγκάζοντας το χέρι μας να κινείται προς τα πίσω μαζί με το όπλο και όχι ο ολισθήρας να κινεί το όπλο προς τα επάνω ή κάτω. Παράδειγμα μίας καλής λαβής είναι η ακόλουθη.



Εδώ βλέπετε πως ο εικονιζόμενος τηρεί τους κανόνες ασφαλείας και ταυτόχρονα έχει τοποθετήσει το χέρι του όσο πιο ψηλά μπορεί στο όπλο. Ιδανικά θα θέλαμε ο ολισθήρας να είναι ακριβώς στο κέντρο της παλάμης μας. Έτσι η μετακίνηση του θα έσπρωχνε το χέρι μας μόνο προς τα πίσω και ποτέ επάνω ή κάτω. Μία τέτοια καλή λαβή θα μειώσει, και έπειτα από πολύ εξάσκσηση, θα εκμηδενίσει τη μετακίνηση του όπλου προς τα επάνω ή κάτω. Για να συμβεί το ίδιο και με τις πλάγιες κινήσεις πρέπει το όπλο να μεταφέρει τις δυνάμεις του σε ευθεία με το χέρι μας όπως βλέπετε εδώ.



Αν δεν είναι ευθυγραμμισμένο αλλά έχει κλίση δεξιά ή αριστερά, όταν ο ολισθήρας θα ασκήσει πίεση προς τα πίσω το όπλο θα μετακινηθεί διαγώνια προς τη κατεύθυνση που είναι στραμμένο. Βλέπετε ένα παράδειγμα εδώ.



Και παρακάτω βλέπετε έναν άλλο σκοπευτή που είχε καλή λαβή με το όπλο σωστά ευθυγραμμισμένο με τα χέρια του.



Παρότι έχει ήδη εκτελέσει δύο γρήγορες διαδοχικές βολές (δείτε τα λευκά βέλη) υπάρχει ελάχιστη μετακίνηση του όπλου. Ανάλογα με το τρόπο βολής μπορεί να απαιτείται η βόλη με ένα ή δύο χέρια. Η εύκολη περίπτωση είναι με δύο χέρια καθώς πιάνουμε το όπλο όπως ακριβώς περιγράψαμε και φέρνουμε το δεύτερο να καλύψει το κενό που αφήνει το πρώτο. Αυτό μπορείτε να το δείτε καλύτερα στην επόμενη εικόνα σε τέσσερα βήματα.



Έτσι το όπλο θα έχει σταθερό στήριγμα από κάθε κατεύθυνση (εφόσον η λαβή είναι σωστή) ακριβώς όπως φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία.



Αντίστοιχα, για τη λαβή με ένα χέρι πρέπει να προσέξουμε ώστε το ελεύθερο χέρι μας να μη λειτουργεί ως εκκρεμές επηρεάζοντας έστω και κατά το ελάχιστο τη σταθερότητα του σώματος μας. Στο Ολυμπιακό άθλημα της σκοποβολής οι βολές γίνονται υποχρεωτικά με ένα χέρι και από εκεί έχουμε διδαχθεί τις πιο σταθερές θέσεις του ελεύθερου χεριού ώστε να επηρεάζει το ελάχιστο δυνατό τη σκόπευση. Η πρώτη θέση είναι η ακόλουθη.



Τοποθετούμε το χέρι μας κοντά στο κέντρο βάρους μας χωρίς να ασκεί μεγάλη πίεση. Αρκετή ώστε να μένει ενωμένο με το σώμα μας. Από την αντίθετη πλευρά αυτό φαίνεται κάπως έτσι.



Και εδώ είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι ασχέτως με το πιο είναι το «καλό» σας χέρι πρέπει να εκτελείτε όλες τις ασκήσεις σας και με τα δύο χέρια. Όσο πιο νωρίς ξεκινήσετε τόσο πιο πολύ θα εντυπωσιαστείτε με τα αποτελέσματα που μερικές φορές μπορεί και να σας εκπλήξουν. Η δεύτερη τεχνική βολής με ένα χέρι είναι με το χέρι πάλι ενωμένο με τον κορμό του σώματος μας για την αποφυγή του φαινομένου που αναφέραμε κάπως έτσι.



Εδώ βλέπετε την αθλήτρια των Ολυμπιακών αγώνων με το ελεύθερο χέρι της κολλημένο στη ζώνη της ώστε να μειώσει τη πιθανή μετακίνηση του σώματος της από αυτό.

Κλείνοντας αυτή τη παράγραφο θα δούμε ακόμα ένα πολύ παραξηγημένο θέμα στις διάφορες λαβές που αφορά τη δύναμη που πρέπει να ασκείται. Ο γράφων εκτελεί αρκετές βολές με ημιαυτόματα πιστόλια διαφόρων διαμετρημάτων, από μικρά .22LR μέχρι κάποια από τα μεγαλύτερα όπως .44 Magnum, .50 AE, .357 Magnum, κτλ. σε τουλάχιστον εβδομαδιαίο επίπεδο. Παρ’όλα αυτά, η διαφορά στη πίεση που απαιτείται για σταθερή βολή με ένα 9x19mm Parabellum δε διαφέρει ιδιαίτερα από .45 ACP ή ακόμα και .44 Magnum (αν και θα δούμε περισσότερα για τα περίστροφα στο μέλλον). Ο λόγος είναι ότι τα σύγχρονα πιστόλια έχουν σχεδιαστεί ώστε να έχουν ένα κύκλο λειτουργίας. Μετά τη πυροδότηση δημιουργείται μία ώθηση η οποία αν το όπλο είναι σε ευθεία και με καλή στήριξη από όλες τις πλευρές θα επανέλθει μόνο του πολύ γρήγορα στη σωστή θέση, μερικές φορές η ανάκρουση δεν θα είναι καν ορατή, ναι, ακόμα και στα μεγάλα διαμετρήματα. Η δύναμη που απαιτείται για τη λαβή δεν είναι ποτέ μεγαλύτερη από τη δύναμη που ασκούμε σε ένα μεσαίο σφυρί όταν πάμε να καρφώσουμε ένα καρφί σε ένα ξύλο. Είναι αρκετή ώστε να κρατάει το όπλο στα χέρια μας, τίποτα παραπάνω.



Επίσης, υπερβολική πίεση έχει τα αντίθετα αποτελέσματα καθώς προκαλεί κόπωση και τρέμουλο στα χέρια. Σίγουρα κάτι που δε θέλουμε σε βολές ακριβείας. Βεβαίως σημαντικό ρόλο παίζουν και άλλοι παράγοντες στη στάση του σώματος μας αλλά θα τα δούμε στο μέλλον καθώς αυτό είναι μόνο η εισαγωγή στη βασική λαβή σε ημιαυτόματο πιστόλι κανονικού μεγέθους.
 
Σκόπευση
Μαζί με τον έλεγχο της σκανδάλης αυτό είναι η αιτία για τις περισσότερες αστοχίες. Θεωρητικά, η ιδέα είναι απλή, ευθυγράμμιση του στόχαστρου με το κλισιοσκόπιο ακριβώς στο κέντρο όπως φαίνεται παρακάτω.



Πρακτικά όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σε αντίθεση με μία καραμπίνα ή ένα τυφέκιο μάχης, στο πιστόλι δεν έχουμε κανένα σημείο στήριξης πέρα από τα χέρια μας. Αυτό σημαίνει ότι μία στιγμιαία μετακίνηση από ένα βλέμμα κάπου άλλου, ένα τρέμουλο, μία ανάσα που κούνησε το όπλο θα έχει πολύ έντονα αποτελέσματα στην ευστοχία μας. Αρχικά, πρέπει να συνηθίσουμε να στοχεύουμε και με τα δύο μάτια ανοιχτά. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ένα κυρίαρχο μάτι που είναι αυτό που κάνει την εστίαση αλλά είναι χρήσιμο να σκοπεύουμε όπως λειτουργούμε και στη καθημερινότητα μας, δηλαδή και με τα δύο μάτια. Αν θέλετε να μάθετε γρήγορα πιο είναι το κυρίαρχο μάτι σας μπορείτε να κάνετε το εξής.



Κάντε τα χέρια σας όπως βλέπετε στη παραπάνω φωτογραφία και αρχίστε να μικραίνετε το κενό ανάμεσα τους ώστε να βλέπετε στο κέντρου τους όμως το αντικείμενο που στοχεύετε. Καθώς το κενό μικραίνει θα πρέπει να πλησιάζετε το «σκόπευτρο» που κάνετε με τα χέρια σας προς το μάτι σας για να μπορείτε να δείτε ολόκληρο το αντικείμενο που στοχεύετε. Στο τέλος τα χέρια σας θα είναι μπροστά από το κυρίαρχο μάτι σας.

Ένα ακόμα σημαντικό σημείο που κάνουν λάθος αρκετοί, συνήθως αρχάριοι, σκοπευτές είναι η εστίαση. Αν εστιάσουμε στο στόχο τότε δε θα μπορούμε να δούμε τις μικρές μεταβολές στο σκοπευτικό σύστημα του όπλου μας. Επιπρόσθετα, όσο πιο κοντά στη κάννη εστιάζουμε τόσο πιο σίγουροι θα είμαστε για το κατά πόσο είναι σωστά ευθυγραμμισμένη. Άρα η σωστή σκόπευση γίνεται με εστίαση στο στόχαστρο του όπλου. Ούτε στο κλισιοσκόπιο αλλά ούτε στον ίδιο το στόχο. Η εστίαση μας κατά τη σκόπευση πρέπει να είναι όπως βλέπετε στη παρακάτω φωτογραφία.



Όταν το σκοπευτικό σύστημα είναι ευθυγραμμισμένο όπως στη παραπάνω φωτογραφία πρέπει να το κρατήσουμε σταθερό και να εκτελέσουμε το δεύτερο πιο σημαντικό βήμα στη σκοποβολή, το σωστό έλεγχο της σκανδάλης που είναι η δεύτερη πιο συνηθισμένη αιτία αστοχίας. Εδώ επίσης βλέπετε μία εικόνα που αναπαριστά τα αποτελέσματα από μη ευθυγραμμισμένο σκοπευτικό σύστημα κατά τη βολή σε διάφορες πιθανές μετακινήσεις.


 
Έλεγχος Σκανδάλης
Η δεύτερη πιο συνηθισμένη αιτία αστοχίας είναι ο έλεγχος της σκανδάλης. Αυτό μεταφράζεται στο τι κάνει το δάχτυλο μας από τη στιγμή που θα αποφασίσουμε να πυροβολήσουμε μέχρι και την επόμενη βολή μας. Το πρώτο στάδιο θα είναι να ακουμπήσει τη σκανδάλη και φυσικά εδώ βρίσκεται και το πρώτο πιθανό λάθος. Πρέπει να τοποθετήσουμε το δάχτυλο μας με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει ένα κενό στο τμήμα του χεριού μας που ίσως να μετακινηθεί, το κενό που βλέπετε καλύτερα στην επόμενη φωτογραφία.



Αν αυτό το κενό δεν υπάρχει, όταν θα αρχίσουμε να πιέζουμε τη σκανδάλη η βάση του δαχτύλου μας θα σπρώχνει (ίσως ανεπαίσθητα για εμάς) το όπλο προς τη κατεύθυνση που θα ασκεί πίεση. Το δεύτερο στάδιο είναι να ακουμπήσουμε στη σκανδάλη το σημείο του δείκτη μας στο οποίο έχουμε τον καλύτερο δυνατό έλεγχο. Είναι αυτό που βλέπετε εδώ.



Είναι το μαλακό σαρκώδες σημείο κοντά στο κέντρο του δαχτύλου, προς το σύνδεσμο της τελευταίας φάλαγγας του. Αυτό και πάλι μπορεί να μη φαίνεται πολύ σημαντικό αλλά για ένα οπλό που στηρίζεται αποκλειστικά στο χέρι μας η παραμικρή μετακίνηση έχει άμεσο αποτέλεσμα. Βλέπετε εδώ ένα απλό σχέδιο που δείχνει πιθανά αποτελέσματα βολών ανάλογα με το σημείο τοποθέτησης του δαχτύλου στη σκανδάλη του όπλου.



Αν ξεπεράσατε και αυτό το επόμενο στάδιο είναι η πίεση της σκανδάλης. Η πίεση πρέπει να ασκείται ελαφρά ώστε να φτάσουμε στο σημείο που τελειώνει το παίξιμο-τζόγος της σκανδάλης. Μετά από αυτό γνωρίζουμε ότι πλησιάζουμε στο σημείο πυροδότησης του όπλου. Κάθε φορά που ασκούμε πίεση στη σκανδάλη πρέπει να γίνεται σε απόλυτη ευθεία με το όπλο και εκεί αποσκοπεί και η χρήση αυτού του τμήματος του δαχτύλου μας που μας παρέχει το καλύτερο έλεγχο και αίσθηση της δύναμης που χρησιμοποιούμε.



Μπορείτε να φαντάζεστε ότι θέλετε να ακουμπήσετε τη μύτη σας ή κάτι αντίστοιχο για να το επιτύχετε αυτό. Προσοχή, πρέπει να μάθετε να μετακινείτε το δάκτυλο αυτό χωρίς να επηρεάζει τη θέση του χεριού. Θυμάστε που στην αρχή, στους τέσσερις κανόνες, είπαμε ότι αν βάλετε το δάχτυλο στη σκανδάλη θα είναι μόνο για να πυροβολήσετε; Τώρα θα γίνει πολύ περισσότερο κατανοητό γιατί συμβαίνει αυτό.

Έχοντας αφαιρέσει το παίξιμο της σκανδάλης και με τη προσοχή στο ευθυγραμμισμένο στόχαστρο και στις σωστές κινήσεις τραβάμε σταθερά τη σκανδάλη προς τα πίσω χωρίς ούτε για μία στιγμή να έχουμε τη σκέψη μας στο πότε θα πυροδοτήσει το όπλο. Η προσοχή μας πρέπει να είναι μόνο στο ότι το όπλο στοχεύει εκεί που θέλουμε. Αν δεν ασκούμε σταθερή σταδιακή πίεση τότε το αποτέλεσμα θα είναι αστοχία. Αν πιέσαμε παραπάνω τη σκανδάλη το όπλο θα μετακινηθεί προς τα εκεί που δέχθηκε πίεση, αντίστοιχα, αν κάναμε κάποια απότομη κίνηση το όπλο θα μετακινηθεί προς αυτή τη κατεύθυνση, κτλ. Άρα ο σκοπευτής ακριβείας όταν βάλει το δάχτυλο του στη σκανδάλη δεν σκέφτεται πότε θα πυροδοτήσει το όπλο, απλώς ακολουθεί τη διαδικασία. Ένας καλός, και φτηνός, τρόπος εξάσκησης σε αυτό είναι ο παρακάτω.



Τοποθετείτε ένα κέρμα πάνω στο στόχατρο, όσο πιο ελαρφρύ το κέρμα τόσο το καλύτερο, και προσπαθείτε να κάνετε βολές χωρίς σφαίρες και χωρίς να πέσει ποτέ το κέρμα. Αυτό δείχνει ότι η κίνηση του δάχτυλου σας δεν προκαλεί μεγάλες μεταβολές στη θέση του όπλου. Βεβαίως η εξέλιξη του είναι αντίστοιχες ασκήσεις από περίεργες θέσεις βολής, κτλ.

Μετά τη πυροδότηση του όπλου συνεχίζουμε να πιέζουμε τη σκανδάλη ως το τέρμα της (εκτός αν χειριζόμαστε ένα αυτόματο όπλο ρυθμισμένο σε βολή κατά ριπάς). Στη συνέχεια με τον ίδιο σταθερό ρυθμό οδηγούμε προς τα εμπρός το δάχτυλο μας μέχρι να ακούσουμε-νοιώσουμε το κλικ από το κλείδωμα της σκανδάλης (το γνωστό και ως trigger reset). Όταν το νοιώσουμε αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε στην επόμενη βολή από αυτό το σημείο ή να βγάλουμε το δάχτυλο μας από τη σκανδάλη αν δεν έχουμε σκοπό να εκτελέσουμε επόμενη βολή. Παρακάτω βλέπετε την ίδια άσκηση που όμως αντί για κέρμα ο εκπαιδευτής χρησιμοποιεί έναν άδειο κάλυκα.


 
Αναπνοή
Σταθείτε μπροστά από έναν καθρέφτη και παρατηρήστε προσεκτικά πως όλο σας το σώμα κινείται σε κάθε αναπνοή. Αυτή η κίνηση λίγων χιλιοστών δεν αποτελεί πρόβλημα στις περισσότερες δραστηριότητες, όμως σε ένα οπλό που στηρίζεται μόνο στο χέρι σας η κίνηση λίγων χιλιοστών αντιστοιχεί σε απόκλιση δεκάδων εκατοστών σε απόσταση μόλις 10-20 μέτρων, αλλό πόσο σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Έτσι έπειτα από δοκιμές πολλών ετών από τις βιομηχανίες όπλων, ένοπλες δυνάμεις και τους διεθνείς οργανισμούς αθλητικής και αμυντικής σκοποβολής τα αποτελέσματα ήταν τα παρακάτω.



Αυτό αφορά τη βολή σε ένα στόχο. Με αυτό το τρόπο εκτελούμε τη βολή σε ένα σημείο που το σώμα μας μετακινείται το λίγοτερο δυνατό από την αναπνοή αλλά παραμένει καλά οξυγονωμένο ώστε να μη δημουργεί εντάσεις στους μύες. Επίσης, από τους αθλητές των Ολυμπιακών αγώνων γνωρίζουμε πλέον ότι όταν κρατάμε σε λαβή βολής το όπλο για πάνω από 5 δευτερόλεπτα αρχίζει η κόπωση στο σώμα μας που προκαλεί μικρές συσπάσεις στους μύες (τρέμουλο) που ανάλογα το άτομο μπορεί να είναι μικότεροι των εκατοστών του χιλιοστού αλλά σε κάποια άτομα μπορεί να φτάσει μέχρι τις τάξεις των μερικών χιλιοστών που μεταφράζεται ως σίγουρη αστοχία. Οπότε οι βολές πρέπει να εκτελούνται σταθερά αλλά σε σχετικά σύντομο χρόνο μετά τη σκόπευση. Αντίστοιχα, για τη βολή σε πολλαπλούς στόχους η αναπνοή του σκοπευτή πρέπει να είναι περίπου όπως βλέπετε παρακάτω.



Ασφαλώς, οι βολές σε πολλαπλούς στόχους είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που περιλαμβάνει μία μεγάλη ομάδα από αντικείμενα που θα αναλύσουμε σε βάθος στο μέλλον σε επόμενο άρθρο αυτής της σειράς.
 
Κλείνουμε με μία φωτογραφία από το Σεπτέμβριο του 2014 όπου 214 σπουδαστές της ΙΙας τάξεως από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) ακολούθησαν πρόγραμμα εκπαίδευσης στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθόδοξου Πολέμου (ΚΕΑΠ) στη Ρεντίνα σε δύο εκπαιδευτικές σειρές όπου ανάμεσα σε άλλα αντικείμενα περιελάμβανε και βολές με ημιαυτόματα πιστόλια 9 χιλιοστών Glock 17 (μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τα πιστόλια Glock στο σχετικό άρθρο μας εδώ).