Το άρθρο μας αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο «The Mission, the Men, and Me» σε ελληνική απόδοση που θεωρούμε ότι δείχνει με το καλύτερο δυνατό τρόπο τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τις μονάδες ειδικών επιχειρήσεων πρώτου επιπέδου (Tier 1) από όλες τις υπόλοιπες, πέραν των ατομικών και ομαδικών τακτικών μάχης. Είναι μία πραγματική ιστορία από τις αρχές του πολέμου του Αφγανιστάν το 2001, όταν τέτοιες ομάδες προετοίμαζαν το πεδίο της μάχης για τις υπόλοιπες δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων.
Όπως αντιλαμβάνεστε, μιλάμε ασφαλώς για τη Delta Force, τη παλαιότερη αντιτρομοκρατική μονάδα πρώτου επιπέδου των ΗΠΑ. Η παρακάτω είναι μία αφήγηση από τον πρώην διοικητή της, τον κύριο Πιτ Μπλάμπερ, που θεωρούμε ότι δείχνει ξεκάθαρα γιατί αυτού του επιπέδου οι μονάδες κάνουν τόσο σημαντική διαφορά στην άμυνα ενός έθνους παρότι αριθμητικά πολύ μικρές. Απολαύστε την ιστορία παρακάτω.
Εκείνο το βράδυ επιστρέψαμε στη σκηνή της Μονάδας και αρχίσαμε να συζητάμε ιδέες. Εάν επίγνωση του πεδίου σημαίνει να γνωρίζει τι συμβαίνει γύρω του ο εχθρός, τότε ο στόχος μας ήταν να τον μπερδέψουμε και να προκαλέσουμε σύγχυση στον εχθρό ώστε να μην έχει ιδέα τι υπάρχει γύρω του. Αυτό είναι η καρδιά του πολέμου βάσει επιπτώσεων: εκτέλεση ενεργειών για επηρεασμό το τρόπου σκέψης του εχθρού και της διαδικασίας λήψης αποφάσεων του.
Όταν απελευθερώνεις τους δημιουργικούς χείμαρρους των πολεμιστών ειδικών επιχειρήσεων, πρέπει να είσαι έτοιμος για τις πιο τρελές, τις πιο διαβολικές ιδέες που υπάρχουν. Η ενημέρωση του Αλί Μωχάμεντ για πρωτότυπη σκέψη και η χρήση της φαντασίας μας είχαν απελευθερωθεί από τις επιχειρησιακές χειροπέδες. Νομίζω ήταν ο Ρομπ που σκέφτηκε το επίσημο όνομα της ομάδας μας: Το Υπουργείο των Βρώμικων Κόλπων, ένα όνομα που λέγεται ότι χρησιμοποιούσε η μυστική ομάδα Βρετανών που ανέπτυξε τις δραστηριότητες εξαπάτησης για να ξεγελάσει τους Γερμανούς πριν την απόβαση στη Νορμανδία.
Η πρώτη μας ιδέα ήταν να πετάξουμε επάνω από τη Κανταχάρ με μερικά C-130 και να ρίξουμε αλεξίπτωτα φορεμένα σε μεγάλα κομμάτια πάγου στα βουνά γύρω από τη πόλη. Ο στόχος της ρίψης αλεξιπτωτιστών-φαντασμάτων ήταν να γεμίσουμε με τρόμο τις καρδιές του εχθρού κάνοντας τον να νομίζει ότι τα βουνά είναι γεμάτα με κομάντος. Όταν τα κομμάτια πάγου θα χτύπαγαν στο έδαφος θα έλιωναν στη ζέστη της ερήμου, και τα αλεξίπτωτα θα τα έσερνε ο αέρας μακριά μέχρι να εντοπισθούν και να αναφερθούν από όποιον θα τα έβρισκε. Που είναι οι κομάντος; Θα αναρωτιούνται.
Έπειτα θα συνεχίσουμε τις επιχειρήσεις των αλεξιπτωτιστών-φαντασμάτων ρίχνοντας πακέτα τροφοδοσίας γύρω στις ίδιες περιοχές μερικές ημέρες αργότερα. Τα κουτιά θα έχουν ψεύτικα γράμματα από τη πατρίδα, μαζί με αντίστοιχο αριθμό γευμάτων μάχης, μπαταρίες, και νερό, όλα μέρος της τροφοδοσίας των φαντασμάτων.
Επίσης, την ίδια στιγμή θα στέλνουμε ψεύτικα σήματα επικοινωνιών ασυρμάτων και κινητών τηλεφώνων που θα εξομοιώνουν συζητήσεις ανάμεσα σε ανύπαρκτες ομάδες στα βουνά γύρω από τη πόλη. Σε αυτό το σημείο, η ανώτατη διοίκηση είχε πεισθεί ώστε να εγκρίνει οτιδήποτε και εάν τους προτείναμε, και το έκαναν.
Εικοσιτέσσερις ώρες αργότερα, οι αλεξιπτωτιστές-φαντάσματα έπεσαν από τον ουρανό στη Κανταχάρ. Και εκεί ξεκινά η εφαρμογή της φαντασίας μας!
Καθώς στο Υπουργείο των Βρώμικων Κόλπων συνεχίζαμε να αναπτύσσουμε ιδέες και να ξεπερνάμε τα όρια της φαντασίας, οι ιδέες μεγάλωναν και γίνονταν πιο ενδιαφέρουσες. Το αποκορύφωμα, κατά τη γνώμη μου, ήταν η κατασκευή μίας εικονικής συντριβής ελικοπτέρου λίγο έξω από τη πόλη. Αρχικά θα ρίχναμε από αεροπλάνο ένα μη λειτουργικό ελικόπτερο γεμάτο καύσιμα και εκρηκτικά στην άκρη της πόλης. Καθώς οι στρατιώτες του εχθρού θα έτρεχαν στο φλεγόμενο ελικόπτερο όπως οι μύγες στο φως, με την ελπίδα να συλλάβουν ή να σκοτώσουν τους άμοιρους Αμερικάνους πιλότους, θα τους αναγνωρίζαμε και θα τους εξολοθρεύαμε από ένα εναέριο πολεμικό αεροσκάφος που θα έκανε κύκλους από επάνω σε πολύ μεγάλο υψόμετρο ώστε να μην ακούγεται. Δε προλάβαμε να εκτελέσουμε το παραπάνω σενάριο λόγω πολλών γεγονότων, αλλά σίγουρα θα έκανε κάθε εχθρό παγκοσμίως να σκέφτεται διπλά προτού πλησιάσει ένα ελικόπτερο των ΗΠΑ που θα είχε συντριβεί.
Αργότερα μάθαμε ότι οι ρίψεις των αλεξιπτωτιστών-φαντασμάτων όχι απλά μπέρδεψαν τον εχθρό, αλλά τον τρομοκράτησαν. Με το που ανακάλυψαν τα στοιχεία της εισβολής, κάθε θόρυβος τη νύχτα, και κάθε περίεργη σύμπτωση γύρω από τη πόλη της Κανταχάρ δηλώνονταν ως «Αμερικανοί κομάντος». Όπως χειρόγραφα που βρέθηκαν αργότερα αναφέρουν, ο εχθρός δε κοιμόνταν εκείνη τη περίοδο. Τις παρανοϊκές περιόδους, οι άνθρωποι βλέπουν σχέσεις ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν.
Αμυντικά και Στρατιωτικά Θέματα 
Aνάλογη ιδέα για ρίψη αλεξιπτωτιστών-mannequin ως αντιπερισπασμό την είχε προτείνει στον ιδρυτή της Delta, Βeckwith, o μετέπειτα ιδρυτής της seal six, Dick Marchinko κατά την σχεδίαση της επιχείρησης Eagle Claw στο Ιράν.
Βρωμικων,οχι βρομικων.
Σας ευχαριστούμε για τη διόρθωση.
Δυστυχως,υπαρχει μια (κατα την γνωμη μου σκοπιμη) αλλοιωση της ορθογραφιας.
Μανωλης,κλωτσια,βρωμια,νεωτερος,δωσιλογος,χρεωκοπια,καλωσυνη κτλ.
Σε ολα αυτα,καταργειται (κακως) το Ω.
Και οι περισσοτεροι αρθογραφοι παρασυρονται.